Το στυλ της γονεϊκότητας του κάθε συντρόφου επηρεάζεται από πολλούς προσωπικούς παράγοντες. Αρχικά, σημαντικό ρόλο διαδραματίζει ο τρόπος με τον οποίο ο ίδιος μεγάλωσε και από τη στάση των δικών του γονέων. Επίσης, το πώς αισθανόταν ο ίδιος στη θέση του παιδιού και πώς εισέπραττε τις στάσεις και τις συμπεριφορές των γονέων του αποτελεί βασικό πυλώνα πάνω στον οποίο θα δομήσει τη δική του συμπεριφορά. Με αυτή τη λογική, οι γονείς αποτελούν τόσο τα πρότυπα για την οικογένεια προσανατολισμού, όσο και για την οικογένεια αναπαραγωγής των παιδιών τους.

Έπειτα το στυλ γονεϊκότητας επηρεάζεται από το στυλ της σχέσης του ζευγαριού. Έχει βρεθεί ότι ακόμα και ζευγάρια που εργάζονταν και οι δύο και παράλληλα μοιράζονταν τους ίδιους ρόλους στις δουλειές του σπιτιού, παρουσίασαν την τάση να αναλαμβάνουν όλο και πιο παραδοσιακούς ρόλους μετά τον ερχομό του πρώτου παιδιού. Το φαινόμενο αυτό έχει ονομαστεί «έμφαση στους παραδοσιακούς ρόλους» και οφείλεται τόσο σε πρακτικούς όσο και ψυχολογικούς λόγους. Ειδικότερα, σε πρακτικό επίπεδο, τόσο κατά τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης όσο και τους πρώτους μήνες ζωής του βρέφους, η μητέρα οφείλει σταματήσει τις εργασιακές της υποχρεώσεις και να μένει περισσότερο στο σπίτι για τη φροντίδα του βρέφους, επομένως ο πατέρας είναι αυτός που καλείται να φροντίσει τόσο σε οικονομικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο την οικογένεια. Από την άλλη, σε ψυχολογικό επίπεδο, σε περιόδους προσαρμογής σε νέους ρόλους που συνεπάγονται έντονο άγχος, υπάρχει η τάση να αναζητά κανείς οικείες εμπειρίες και γνώριμες συνθήκες και καταστάσεις για να ανακουφίζεται από το στρες και να νιώσει μεγαλύτερη ασφάλεια. Επομένως,  καταφεύγει σε συμπεριφορές που έχει συνηθίσει από όταν ήταν ο ίδιος παιδί και παρατηρούσε τους γονείς του κατά την ανατροφή του.

Ένας ακόμα παράγοντας επίδρασης είναι η ψυχοκοινωνική ωριμότητα κάθε συζύγου. Επειδή ο ερχομός ενός παιδιού συνεπάγεται μετατόπιση της προσοχής στο νέο μέλος, η σχέση του ζευγαριού τίθεται σε επαναδιαπραγμάτευση. Η φύση της επικοινωνίας του ζευγαριού αλλάζει και εστιάζεται πλέον στο βρέφος. Ταυτόχρονα, η θεματική των συζητήσεων περιστρέφεται γύρω από θέματα γονεϊκότητας και ένα νέο είδος συναναστροφής δημιουργείται ανάμεσα στους συζύγους. Σε αυτή την αλλαγή, είναι αναμενόμενο λοιπόν να δημιουργούνται διάφορα συναισθήματα, που ο κάθε σύζυγος θα χρειαστεί να τα επεξεργαστεί μόνος του και να τα μοιραστεί με τον άλλο, ώστε να διασφαλιστεί η προσωπική ασφάλεια του καθενός.