Η αυτοεκτίμηση στην παιδική ηλικία
Η αυτοεκτίμηση δείχνει το βαθμό που αποδέχεται κάποιος τον εαυτό του και τον θεωρεί αξιέπαινο. Υπάρχουν τρεις τομείς στους οποίους αναφέρεται η αυτοεκτίμηση κατά τη παιδική ηλικία. Αυτοί περιλαμβάνουν τον οικογενειακό, το σχολικό και τον κοινωνικό τομέα.
Τα παιδιά με υψηλή αυτοεκτίμηση γνωρίζουν τις δυνατότητες τους και τις αδυναμίες τους και έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια καλή εικόνα για τον εαυτό τους με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικότερα τις πιέσεις και τις δυσκολίες που συναντούν. Πιο συγκεκριμένα, όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες, έχουν την ικανότητα να το αναγνωρίσουν χωρίς να υποτιμούν τον εαυτό τους αν δεν τα καταφέρνει τόσο καλά και δεν τα παρατάνε εύκολα. Επίσης, δε διστάζουν να δοκιμάσουν νέα πράγματα, απολαμβάνουν την αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους, είναι προσαρμοστικά και διακρίνονται από ομαδικότητα. Στο σχολικό πλαίσιο, τα παιδιά με υψηλή αυτοεκτίμηση συνήθως έχουν περισσότερους φίλους και είναι ιδιαίτερα κοινωνικά. Επιπλέον, είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν τους άλλους και ανταποκρίνονται θετικά στον έπαινο, ενώ παράλληλα δε φοβούνται να ζητήσουν βοήθεια, αναγνωρίζοντας τις αδυναμίες τους.
Αντιθέτως, τα παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση δεν έχουν τόσο καλή εικόνα για τον εαυτό τους, φοβούνται να δοκιμάσουν νέα πράγματα και δεν αντέχουν τις απογοητεύσεις. Ακόμα, είναι συνήθως πιο απαισιόδοξα και αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες που περνούν ως μόνιμες με αποτέλεσμα να εκδηλώνουν υψηλότερα ποσοστά στρες λόγω της αδυναμίας τους να αντιμετωπίσουν τις αντιξοότητες με αποτελεσματικό τρόπο. Όσον αφορά στο σχολείο, τα παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση, παρουσιάζουν συναισθηματική αστάθεια και αντίσταση στην αλλαγή. Τέλος, συνήθως χρησιμοποιούν αμυντικούς μηχανισμούς για να κρύψουν το πόσο ανασφαλείς νιώθουν και καταλήγουν σε εκδήλωση αντικοινωνικής συμπεριφοράς και απομόνωση.
