Η συμβουλευτική παρέμβαση περιλαμβάνει πέντε στάδια. Αρχικά, το ζευγάρι θα πρέπει να αναπτύξει και να αξιολογήσει τις δεξιότητες επικοινωνίας που διαθέτει και τις τεχνικές επίλυσης προβλημάτων. Η καλή επικοινωνία δε συνεπάγεται απαραίτητα τη συμφωνία. Ο κάθε σύντροφος θα πρέπει να μπορεί να είναι καλός ακροατής, δηλαδή να παρακολουθεί τον ομιλητή και να μην τον διακόπτει. Παράλληλα πρέπει να είναι και καλός ομιλητής, δηλαδή ακριβής, ξεκάθαρος και άμεσος και να εστιάζει την προσοχή του προς την επίλυση των προβλημάτων. Συστήνεται στο ζευγάρι να επιλύει τις διαφορές του δίνοντας έμφαση στη εκμάθηση νέων συμπεριφορών και από τους δύο, σε αντίθεση με την προσπάθεια για επικράτηση της θέσης του καθενός, αντιμετωπίζοντας τις διαφωνίες ως προβλήματα προς επίλυση. Οι σύντροφοι πρέπει να είναι ειλικρινείς μεταξύ τους, εφαρμόζοντας συμπεριφορές θετικής διεκδίκησης και όχι χειριστικές συμπεριφορές και μηχανορραφίες.

Δεύτερο στάδιο αποτελεί η αποσαφήνιση λανθανόντων πεποιθήσεων και προσδοκιών. Το ζευγάρι μαθαίνει να αναγνωρίζει τις δυσλειτουργικές του αντιδράσεις και συμπεριφορές, καθώς και σκέψεις, αντιλήψεις, πεποιθήσεις και κανόνες, που μπορεί να έχουν προκύψει κατά το παρελθόν και να τους αντικαθιστά με περισσότερο ρεαλιστικούς και λειτουργικούς. Με την ίδια λογική ο καθένας μαθαίνει να συγκρατεί τον εαυτό του όταν αισθάνεται ματαίωση ή απειλή και να αξιολογεί με ψυχραιμία και ρεαλισμό τις πράξεις, τα λόγια και τις προθέσεις του συντρόφου του. Το τρίτο στάδιο περιλαμβάνει τα θέματα αυτογνωσίας του κάθε συντρόφου. Η ικανότητα επίγνωσης των συναισθημάτων περιλαμβάνει την άνεση στην εκδήλωση των πέντε βασικών συναισθημάτων, δηλαδή του θυμού, του φόβου, του πόνου, της αγάπης και της χαράς. Το κάθε άτομο μαθαίνει να εκφράζει, αλλά και να αναγνωρίζει τα συναισθήματα του άλλου και να ταυτίζεται συναισθηματικά με το σύντροφό του.

Το επόμενο στάδιο περιλαμβάνει την εγγύτητα και τη συναισθηματική κατανόηση των συντρόφων. Στο πλαίσιο των θεραπευτικών συνεδριών οι σύντροφοι θα πρέπει να ανοίγονται ο ένας στον άλλο και να εκμυστηρεύονται τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους, ώστε να ενδυναμωθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ τους. Ακόμη, καλούνται να εκφράζουν συχνά τα μεταξύ τους παράπονα, διατυπώνοντας προτάσεις για αλλαγή, χωρίς να επιτίθεται ο ένας στον άλλο. Το τελευταίο στάδιο αποτελείται από τις δεσμεύσεις για το μέλλον, τόσο σε συναισθηματικό όσο και συμπεριφορικό επίπεδο. Το ζευγάρι έχοντας εντοπίσει τα ζητήματα στα οποία αντιμετωπίζει δυσκολίες, καλείται να θέσει τα προσωπικά του όρια στην σχέση και να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του για το μέλλον. Θα πρέπει να ξεκαθαριστούν τα όρια της αυτονομίας, της κοινής ιδιοκτησίας, της λήψης αποφάσεων και τα όρια του ιδιωτικού χώρου του ζευγαριού σε σχέση με τον κοινωνικό περίγυρο, όπως και όσα ζητήματα σχετίζονται με μη διατυπωμένες υποθέσεις, ώστε να αποφευχθούν ενδεχόμενες παρεξηγήσεις στο μέλλον.

Όσον αφορά στους θεραπευτικούς στόχους της παρέμβασης, αρχικά εστιάζει στην τροποποίηση των αντιλήψεων και των πεποιθήσεων σχετικά με την αγάπη, τις συντροφικές σχέσεις, το γάμο και την οικογενειακή ζωή. Επίσης, στοχεύει στην αύξηση της αυτογνωσίας, της επίγνωσης των συναισθημάτων και της συναισθηματικής έκφρασης των δύο συντρόφων και τέλος στην τροποποίηση δυσλειτουργικών συμπεριφορών που αποδυναμώνουν τη σχέση.